KESERONOKAN DI HARI MINGGU
Satu perkara yang paling saya gemari ialah pada hari minggu, kerana pada hari itulah kami semua akan berkumpul sekeluarga, dan dibenarkan membuat aduan apa sahaja kepada bapa saya mengenai ibu tiri saya. Pernah saya memberitahu kepada bapa tentang sikap ibu tiri saya yang terlalu garang, tetapi bapa hanya memandang ke arah saya dengan tersenyum," Senyum ada makna tu cik." Bapa saya hanya memberitahu kepada ibu tiri saya, You boleh pukul, asalkan jangan berberkas sudah, kalau dia orang ini tak dengar cakap you, bantai saja!" Kdang-kadang bapa saya juga naik angin. Apabila angin dia datang, dia akan memarahi ibu tiri saya. Akibatnya apabila keesokan harinya, sayalah yang akan menerima padahnya, saya akan dibelasah Noorizan, kerana saya mengadu kepada bapa saya.
Satu lagi perkara yang tidak dapat saya lupakan mengenai hari minggu ialah, kedatangan seorang benggali yang berlakon di dalam banyak filem arahan bapa, seperti Pendekar Bujang Lapok (orang yang dihumban ke dalam laut) dan di dalam filem Seniman Bujang Lapok (yang menjadi jaga di pintu masuk studio). Dia datang setiap hari minggu untuk mengurut badan bapa. Saya sangat gembira apabila Mr Singh datang, kerana dia selalu membawa buah tangan, buah-buahan dan kadang-kadang coklat. Mr Singh ini kemudiannya menjadi antara teman rapat bapa. Di antara dialog yang pernah diucapkan dalam filem-filem bapa saya yang tidak dapat saya lupakan ialah "Apa kita batukah, kayukah, sikit hormat pun tak ada, panggil orang "Oi! Oi!" dan, "Lu nasib lu makan, Dia nasib dia makan, apa salah makan sama-sama."
Ada juga kadang-kadang Pak Cik Kassim Masdor datang menulis nota muzik bersama bapa saya, dan bila ada kesempatan saya bertanya-tanya secara rambang tentang nota muzik daripada Pak Cik Kassim Masdor. Dan jika tidak ada apa-apa kerja lain, kami akan keluar menonton wayang gambar di panggung Sky ataupun Rex. Hari minggu juga biasanya saya dan bapa akan menimbang berat badan kami. Kadang-kadang tukang jahit bapa saya bernama Mr Kwong Hung Meng akan datang ke rumah. Kedainya terletak di Tanjung Katong Road berhadapan Sekolah Perempuan Tanjung Katong. mr Kwong akan membawa berbagai-bagai jenis kain untuk baju dan seluar. Dia akan mengambil ukuran badan bapa saya. Kain-kain yang dibawanya adalah dari jenis kain yang terbaru. Saya juga pernah diberi peluang oleh ibu tiri, ketika "moodnya" baik, untuk menempah baju dan seluar.
Mr.Kwong ini memang "business minded" orangnya, kerana dia tahu populariti dan kehebatan bapa saya. Dia tahu orang Melayu dan bukan Melayu meminati P.Ramlee. Kerana itulah dia mengambil kesempatan menggunakan gambar bapa saya yang berpakaian satu sut untuk dipamerkan di dalam cermin di hadapan kedainya. Dia juga turut mencetak gambar itu di luar "bag" (bag cover) untuk kedai jahitnya. Bapa saya tidak dibayar apa-apa. Dia rela membenarkan Mr Kwong menggunakan gambarnya. Begitu juga dengan syarikat rokok "Lucky Strike". Pihak pengedar hanya memberi sekatun dua secara percuma, kerana bapa saya sentiasa mengisap rokok kegemarannya (Lucky Strike) sama ada di luar atau di dalam filem arahannya. Saya percaya kalau semuanya ini berlaku pada hari ini, tentu bapa saya akan menjadi kaya dengan wang iklan atau "Advertisment Fees" tapi apakan daya "lain hulu, lain parang, lain dahulu, lain pula sekarang".
SUMBER: Allahyarham Nasir P.Ramlee
Tiada ulasan:
Catat Ulasan